Het boeiende van een portret is, dat het ons ook vele jaren later nog iets ‘vertelt' over de persoon in kwestie en over de tijd waarin hij/zij leefde. In lang vervlogen tijden werden ook kunstenaars door het gezicht geïnspireerd. Denkt u maar aan alle portretten die door de geschiedenis heen zijn gemaakt van allerlei personen van invloedrijke mensen en armoedzaaiers, van heiligen en mooie vrouwen. Het gezicht van de mens kan ons raken, ontroeren zelfs.

De stelling van de filosoof Levinas spreekt mij zeer aan.

Hij poneerde dat het er om gaat in het gelaat van de ander

God te kunnen aanschouwen. Met het gelaat als de spiegel

van de ziel, ervaar je waarachtig een ontmoeting

met de persoon.

Daarom is het gebeeldhouwde portret van

alle tijden. Bij de oude Egyptenaren werd

de beeldhouwer ‘Seanc’ ofwel levend-maker

genoemd. Voor mij is het in de eerste plaats

belangrijk een genuanceerde uitdrukking

van de ziel weer te geven in het gezicht.

De fijne nuances in de detaillering van de

portretbeelden is van een niveau zoals

dat ook wel bij de Romeinse

portretkoppen het geval is. Als dat gelukt is,

is dat telkens weer een wonderlijke ervaring.