Rembrandt van Rijn
De afbeelding hieronder van Rembrandt zijn gemoduleerd naar 3 uitgezochte geschilderde zelfportretten.
- Zelfportret met baret en openstaande kraag, doek 84,4 x 66 cm. uit 1659
- Zelfportret met baret en opstaande kraag, doek, 52,7 x 42,7 cm, uit 1659
- Zelfportret met rood borststuk, paneel 48,9 x 40,2 cm uit 1655
Twee portretten hierboven hebben de kwaliteit die min of meer gelijk is vakmatige wetenschappelijke gezichtsherkenning.
Het oeuvre van Rembrandt wordt in vijf periodes ingedeeld, te beginnen met de Leidse periode (1625-1631).
Vanaf ongeveer 1629 begint de ontwikkeling als kunstenaar, waarbij Rembrandt met contrasten begint te werken en zijn belangstelling voor de lichtbehandeling.
Na 1640 treedt een versobering in.
In de jaren 1650 zijn penseelstreken duidelijk zichtbaar en de kleuren rijker.
Rembrandt beschouwde zichzelf vooral als een historie- en portretschilder. Hij was een zelfverzekerde man en vervaardigde in alle levensfasen, maar vooral na 1660 door iedereen bewonderde zelfportretten. De honderd geschilderde en twintig geëtste zelfportretten geven een opmerkelijk scherp beeld van zijn uiterlijk en een vermoeden van zijn gevoelens.
Rembrandt van Rijn
Een afbeelding van een man met de titel onder de ets, ‘Rembrandt van Rijn’ afgebeeld in de winter met met vijf lagen kleding.
Dit portret-plastiek is gemoduleerd naar één specifieke ets van Rembrandt van Rijn, met de maten 134x103mm uit 1638. Deze ets is te zien in het Rijksmuseum Amsterdam, bekijk de afbeelding. Het 3d-portret is recht van voren in het gezicht te zien terwijl zijn gezicht in de ets iets schuin is afgebeeld. Onderaan op de ets staat dat de ets een zelfportret is. Het atelier was indertijd een soort werkplaats waar leerlingen aan de productie deelnamen. Deze afbeelding was van een ‘model’ met vijf lagen antieke kleding over elkaar heen, zoals Rembrandt die droeg in zijn atelier.
Deze specifieke ets heb ik gekopieerd en uitgevoerd als portret-plastiek. De verhoudingen zijn ook precies overgenomen zoals deze hier te zien zijn. Greve denkt dat de verhoudingen van de proporties van Rembrandt niet overeenkomen.
Rembrandt was een Hollandse kunstschilder, etser en tekenaar. Hij geldt algemeen als een van de grootste schilders en etsers in de Europese kunst, en als de belangrijkste Hollandse meester van de 17e eeuw. Het schilderen van portretten behoorde in zijn tijd tot de vanzelf sprekende bezigheden van een schilder. Rembrandt leefde echter niet alleen goed van dit werken in opdracht, het maken van een portret was voor hem een artistieke aangelegenheid die hem aan het hart lag, zoals dit duidelijk blijkt uit zijn levenslang durende inspanning rond het zelfportret. ‘Rembrandt verrijkt en verheft ieder mens die hij schildert. De portretkunst wordt dankzij zijn genie tot een kunst van de apotheose. Geen kunstenaar heeft haar ooit persoonlijker en origineler beheerst. Voor hem diende het model alleen voor zover als daardoor een diep menselijk gevoel of een aardse waarheid uitgedrukt kon worden. Nooit onderdrukt hij welke trek dan ook van de ware natuur zoals deze zich door het gelaat voordoet. Hij verdiept, hij accentueert, om uiteindelijk – en dat is zijn grootste bijzonderheid – het alledaagse bovennatuurlijk te maken. Onder de portretschilders van alle tijden is hij het die het meeste van een droomuitlegger heeft,’ aldus Emile Verhaeren.
Rembrandt vervaardigde in totaal ongeveer driehonderd schilderijen, driehonderd etsen en tweeduizend tekeningen. Zijn werk behoort tot de barok en is zichtbaar beïnvloed door het caravaggisme, alhoewel hij nooit in Italië is geweest. Zijn opmerkelijke beheersing van het spel met licht en donker, waarbij hij vaak scherpe contrasten (clair-obscur) gebruikte om zo de toeschouwer de voorstelling binnen te voeren, leidde tot levendige scènes vol dramatiek.
. 1638, de ets van Rembrandt van Rijn